Ik moet natuurlijk niet elke dag aandacht besteden aan volksvijand nummero uno maar gisteren had het monster weer zoveel erupties dat er geen ontkomen aan is.
De laatste eruptie kwam van premier Rutte die zich na afloop van de politieke beschouwingen in de nog openstaande microfoon ‘en nu aan het bier’ liet ontvallen. (meer…)
Rusland, Verenigde Staten, China, India, Frankrijk, Engeland, Pakistan en Noord-Korea. Ziedaar het rijtje van wat wij kernmachten plegen te noemen. Ik dacht eigenlijk dat Israel ook in dit rijtje hoort te staan maar op gezag van Wikipedia begrijp ik dat dat formeel niet het geval is. Het zij zo. (meer…)
Hoewel een huidarts de kwalen van je huid behandelt, repareert een huisarts als regel niet de gebreken van je huis. Voor een probleem met je blinde darm hoef je niet naar een oogarts en een internist die lichamelijk onderzoek verricht zal niet snel tegen een klacht inzake ongewenste intimiteiten aanlopen. Dubieuze benamingen tieren welig in de geneeskunde maar niet alleen daar. (meer…)
De VMBO-klas is op excursie in de heemtuin. De rollen zijn verdeeld; sommigen laten klasgenoten struikelen en anderen zijn in de weer met hun smartphone. De rol van pias wordt vertolkt door een klein Marokkaans opdondertje. Hij loopt alvast met papier, potlood en vergrootglas de verkeerde kant uit en wordt teruggefloten door de docent. Langzaam loopt de pias weer in de richting van de groep en bestudeert en passant even wat boomschors met het vergrootglas.
Docent: “Hee, kom eens terug!”
Pias: “Ik zie sporen van een dief.”
Docent: “Was je hier dan al eerder geweest?”
Pias (razendsnelle rondblik) : “Racist!”
Docent: “Weet je hoe je dat schrijft?”
Pias: “Jazeker.”
Docent: “Dan is het goed!”
Het laatste oordeel is een musical over ambities. Kleine ambities, grote ambities? Wie zijn wij om dat te bepalen?
De voor de nazomer van 2017 voorspelde wespenplaag is uitgebleven maar als je de krant mag geloven zwerven er momenteel in sommige gebieden wel ongebruikelijk veel hoornaars rond. Dus geen gewone wesp maar wel de Goliath van deze diersoort. Zoals wel vaker het geval met reuzen: als je ze met rust laat heb je er geen kind aan. Maar voelen ze zich bedreigd dan gaan ze massaal over tot de aanval. Hun steken zijn uitermate pijnlijk maar gelukkig minder giftig dan die van de gewone wesp. (meer…)
Heel even dacht ik dat er een mini-schorpioen voor mijn voeten liep. Een zwarte langwerpige kever van een centimeter of drie met een vervaarlijk omhoog gekruld achterlijf. En heel even flitste de gedachte door mij heen dat ik mogelijk tegen een unieke waarneming was aangelopen. (meer…)
De mannetjes zien er levensgevaarlijk uit met hun enorme gewei. Meer dan 8 centimeter lang kunnen ze worden, de kevers die vliegende herten worden genoemd. Maar het zijn dus geen herten en het gewei is ook geen gewei maar een stel geamplificeerde kaken. Die kaken zijn letterlijk uit hun krachten gegroeid want mannetjes kunnen er niet mee bijten. Daar hebben ze de vrouwtjes voor nodig. (meer…)
Nu dacht ik toch dat de pimpelmees een prominente plaats zou hebben in het boekje ‘Kijk op vogels – In de tuin’. Niet dus. Zestien vogels beschrijven Marjolein Bastin en Nico de Haan maar de pimpel is daar niet bij. Ook niet andere mezensoorten zoals de kool-, de staart- en de zwarte mees. En ik mis ook mus, winterkoninkje, matkop, grote bonte specht en boomklever en –kruiper. Wat voor tuin heeft die Nico, onze grote leider in ornithologische kwesties, eigenlijk? (meer…)
Mijn oom die psychiater is
(wat altijd mooi voor later is)
herschreef – naar ik heb vernomen –
nadat hij tante had gekieteld
zijn levenswerk, getiteld:
De ouderdom en zijn prodromen